Een
mislukte poging. In een grimmig Frankrijk runt een familie een
zelfmoord-shop. 'Enkel tevreden klanten, er is nog nooit iemand
teruggekomen!' Er zal wel geen Nederlandse nasynchronisatie van deze
film bestaan, maar anders hadden die zich uit kunnen leven met eigen
woordgrapjes. (Iets met 'Stichting de Einder' of 'je geld én je leven'...) Dan wordt het gezinnetje bestaande uit Marilyn, Vincent, Lucretia
én
Mishima verblijd met de komst van een nieuwe spruit. Ik ken geen
beroemde zelfmoordenaar met de naam Alan, en dat zal wel kloppen. Vanaf
de wieg is het kind, tot grote onvrede van de rest, het zonnetje in
huis. Het verdere plot zou toch een abc'tje moeten zijn, als het kind het
opneemt tegen zijn depri gezinsleven. Doet ie ook wel, maar in plaats
van dat de film zich op het jongetje concentreert blijven we maar in
grapjes over de winkel zelf, eh, hangen. En het gif daarvan was na een
minuutje of tien wel uitgewerkt. Begon ik intussen maar te peinzen of ze
de klanten niet naar beroemde zelfmoorden uit de filmgeschiedenis hadden
moeten modelleren. En welke zouden dat dan moeten zijn? Ik kwam niet
veel verder dan Brooks uit Shawshank Redemption. De film heeft nog wel
een andere amusante verrassing in petto. De vonk die de vrolijkheid
terugbrengt is een sjaal, en wel een heel sensuele. 'C'est belle, hein,
ma soeur'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten