'For your
listening enjoyment, we now present The Barber of Seville, by Rossini.'
Een van de leipste sci-films aller tijden, ongetwijfeld. Ik herinnerde
me ineens dat Kevin Smith ook een echte space-film in de steigers had
staan (of heeft ie 'm al gemaakt?). Hij zal deze ter inspiratie moeten
bekijken. Dark Star is niet eens 'haha'-grappig, maar de situationele
komedie is leuk genoeg. Het is alsof The Eagles in een ruimteschip
zitten, ik verwachtte een cameo van Joe Walsh... Een groepje mannen met
seventies-baarden cruiset in hun Dark Star ergens heel heel ver van hier. De
verveling en depressie hebben allang toegeslagen. Die fopsjop-nepbrillen
blíjven niet grappig. Het tofste personage zit daarom maar op het dak
van het ruimteschip naar de sterren te kijken. De nieuwe kapitein (de
vorige is 'dood', nou ja...) zou dat ook wel willen maar probeert het schip
nog te runnen. Bezigheden? Verdachte planeten opblazen. Sergeant
Pinback (jawel nóg een band die vernoemd werd naar de film) zoekt liever
naar buitenaards leven, maar de kapitein weigert. Begrijpelijk wel als
we later het ruimteschip-huisdier zien.... Goofy dus. Ik heb het nog
niet over de pratende bom gehad, het meest Kubrickaanse idee van de
film. Maar het einde is plots verrassend gevoelig. De scene met de
'dode' kapitein, en de veel te korte slotscene. Eindelijk vrij dude!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten