Ik zag geen John
Sayles-film bij Roger Eberts (RIP) jaarfavorieten staan, maar
Passion Fish zal
ie toch wel gewaardeerd hebben lijkt me zo. Eve's Bayou is eenzelfde zuidelijke tale, over haperende familierelaties, en een soort 'we're
sisters forever'-gevoel. Eve's Bayou speelt in de jaren '60, maar gaat
nu eens niet over Afro-Amerikanen aan de wrong side of the track. Samuel
Jackson speelt een dorpsdokter die het ogenschijnlijk goed voor elkaar
heeft. (Een kast van een huis, een mooie vrouw, en natuurlijk
vrouwelijke patiënten die hij wat 'extra' aandacht geeft) De film wordt
verteld door de pientere en brutale jongste dochter van de dokter, die
goed kan opschieten met haar maffe tante. Een beetje voodoo moet er toch
altijd bij in de deep south, want tante kan in de toekomst zien. Het
eerste uur lijkt er weinig aan de hand, de godsgruwelijk overdadig
aanwezig strijkers zwelgen door werkelijk elke dialoog. Net als ik ga
denken: nou Ebert, wat is dit voor Oprah-film, breekt het Saylesiaanse
grimmige drama als nog los. En daarin speelt de oudste dochter ineens de
hoofdrol. Heel aangrijpend gaan haar puber-sores ineens over het
randje, tot grote ontzetting van het jongere zusje die er zo weinig aan
kan doen. Zelfs de epiloog werkt zowaar, iedereen mag ondanks gemaakte
fouten een zekere waardigheid behouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten