Het zal wel in heel feodaal
Europa 'feest' zijn geweest, maar toch lijkt Frankrijk altijd het
giftigste kruitvatje van het continent te zijn geweest. Zou je werkelijk
bloed kunnen zweten? Het chique La Reine Margot speelt rond de tijd van
de Bartholomeusnacht, maar de paard en wagens die de naakte lijken
wegslepen doen ookdenken aan de Jacobijnse periode. Histoire se répète. Ik hoopte dat La Reine Margot de Hugenotennacht dicht op de huid
zou zitten, en zich gewoon twee apocalyptische uren lang uitsluitend
daarmee bezig zou houden, maar de film gaat vooral over de bekende machtsspelletjes. Alle clichés komen langs, zoals de
Sneeuwwitje-moeder (de machtigste konkelaar), haar al dan niet geflipte zoon (de koning dus) en daaromheen de 'politici' die continu van factie (of religie!) wisselen. Ster
van de parade is Isabella Adjani, hier more Arabian Princess than ever.
Zij speelt Margot die met een Hugenot moet trouwen, zogenaamd om vrede
te stichten. Deze hugenoot is een soort D66-krullenbol en op het oog een
sympathieke gozer, maar het uitstekende aan de film is dat ook hij
gewoon een gecorrumpeerde hypocriet blijkt. Deugden, daar heb je aan het
hof niks aan. Prima muziek van Goran Bregovic trouwens. Soms
vervreemdend hip, en dan weer heel Balkan. Ach ja, de Balkan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten