Een opvolger voor
een mislukte
komedie? Waarom niet Aki. Het is jouw besloten feestje. Het
beetje coherente dat het origineel nog bij elkaar hield (zeg het
roadmovie-concept afgewisseld met liedjes) is hier in chaos verdwenen,
ten faveure van ongrappige sketchy situaties. Maar! Ergens is de film
toch leuker, want gestoorder. De eerste scenes spelen nog in
Noord-Amerika, waar de vorige film eindigde, maar al snel zijn de
Cowboys terug in Europa. Het beloofde land ten slotte. De evil manager
is door de Mexicaanse woestijn gaan dwalen, en teruggekeerd als Mozes.
Ondanks de baard is ie verder geen spat veranderd: 'Jesus saves, Moses
invests!'. En dat is de beste one-liner van de film. In Europa spenderen
de bandleden (hier aangevuld met een nieuwe lading Leger de
Heils-mannetjes) tijd in bingohallen, Raststätten en Hotel Mercure.
Precies zoals je wilt in een Kaurismäki-film. De veel kortere (flitsen van) liedjes zijn nu een soort Mexicaanse hoempa en zijn nog slechter dan
in de vorige film, maar het publiek (voornamelijk oude Europese
omaatjes) is ditmaal wél enthousiast. En na een tijdje begint alle lauwe
flauwigheid toch wel te werken. Het beeld van de Cowboys met
bloedserieuze gezichten musicerend (eentje op een melodica!) terwijl een
dikke oudere dame haar schateren niet in kan houden is geweldig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten