Kaurismäki in Amerika
was (nog) niet zo'n succes, maar het Engeland van de early nineties
werkt prima. Zelfs Londen, toen nog niet zo glossy, kan gemakkelijk voor
een grauw stadje als Manchester of Helsinki doorgaan. Misschien had de
film zelfs gewoon “London” moeten heten. Op een Kafkaesk kantoor zit JP
Leaud (Antoine Doinel!) onbestemde werkzaamheden te verrichten. Dan
roept de baas 'm bij zich. Hij krijgt ontslag. En een gouden horloge, dat
niet werkt. Ach ja, denkt Leaud, mijn tijd is toch voorbij en hij gaat
naar de Gamma voor een stuk touw en een haakje. Léaud speelt de rol van
depressieveling met uitgestreken gezicht opvallend goed. Hij hoeft niet
veel te zeggen. Zelfs als de plannen met het touw mislukken en de film
aan een soort kroegentocht begint. Elk mogelijk establishment komt
langs. Wannabe gangsters proberen onze held op te peppen.
Tevergeefs, want Léaud huurt ze in... En daar krijgt hij natuurlijk toch
nog spijt van. Joe Strummer heeft een cameo als kroegmuzikant (what
else) en zingt samen met een Zawinul look-a-like de African Bebop. De
cinematografie, tot slot, is bijzonder fraai. In het mooiste shot kijkt
Leaud naar zijn appartementje. Daar verschijnt het
silhouet van de killer - de camera draait naar de langgerekte door
straatlampjes verlichte straat - en Leaud zet het op een lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten