Een unicum, ik sloeg een luide kreet van
schrik tijdens deze horror-film! Dan mag je 'm in dit genre dus geslaagd
noemen. Zeker als je bedenkt dat schrikmoment niet zomaar uit het niets
kwam (zo van 'boe') maar ingebed zit in de geniale slotsequentie. De
eindtwist (óók daar dus) kunnen we rustig magistraal noemen. Een
verstild moment, duisternis. De tijdelijke rust weg van het luide
bloedbad is stiekem toch het engst. De scene maakt uitgekiend gebruik
van het feit dat de personages a la
Cloverfield en
Blair Witch alles
zelf filmen. Het rekt het procédé op dat cruciale ogenblik zelfs nog wat
op, door óns de beelden te laten zien, terwijl de personages zelf géén
zicht op het beeld hebben. De kijker wordt even helemaal alleen gelaten
in de horror-wereld van het Barcelonese appartement. Het verhaaltje? Een
tv-crew, bestaande uit een Sophie Hilbrand-meisje en een cameraman die
nooit in beeld komt, gaat mee op 'missie' met wat brandweermannen. Stom
BNN-realityprogramma'tje goes wrong, natuurlijk. Mensen als dolle
honden, lijken die van etages naar beneden storten én, heel creepy, de
overheid die als de wiedeweerga het appartement afsluit, ondertussen
communicerend met megafoons. 'Blijf kalm!'. Jaja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten