dinsdag 2 juni 2015

A Touch of Sin

China zit in de decadente vroegkapitalistische fase. Eten of gegeten worden. Schieten of geschoten worden. De elite regeert zonder zich om anderen te bekommeren. Het is de ideale setting voor een... Tarantino-film!? Het eerste segment van deze multi-story van Jia Zhangke neigt sterk naar grindhouse. De Chinese versie van Falling Down, zeg maar. Don Quichot tegen de powers that be. De body count loopt razendsnel op, terwijl de Kaurismaki-humor uit de lijken sijpelt. Enkel een paard mag ontkomen. (Het beest bedankt met een hoofdknikje.) Het tweede segment bevat het beste personage. Een jongen met een Chicago Bulls-mutsje doolt per brommer door het Chinese land. Hij droomt van Birma. 'Wat ga je daar dan doen?' vraagt zijn ex-vrouw. 'Een nieuw pistool kopen.' Nihilisme zo plat als een kerel die van een flat springt... Net als de maalstroom aan bloederige ellende wat gaat vervelen, maakt Zhangke alsnog een uitstapje naar meer standaard arthouse-terrein. Jongeren en de liefde, te midden van vervelende fabrieken en... bordelen. In dat segment begint een fraai motief duidelijk te worden. De plastificering van het oude China. De theatershows reizen nog rond, de waarzeggers zijn er nog, maar eigenlijk is het allemaal één uitgebluste grote re-enactment. De sexy meisjes in Rode Leger-outfits in the 'Golden Age' zijn zo zowel hoogtepunt als dieptepunt.

Geen opmerkingen: