Ik
leerde voor het eerst van het bestaan van het vrouwelijke orgasme
dankzij een science-fiction boek... Ze heette Deirdre, was op een
woestijnplaneet gecrasht, en ontdekte prompt haar eigen plekje(s). Laat
niemand je vertellen dat sf-nerds niet om vrouwen geven! Ze zitten juist
vol aandoenlijke bewondering en verwondering. In het mysterieuze Under
The Skin arriveert alien Scarlett Johansson in Glasgow. Het intro doet
een grootse Space Odyssee vermoeden, maar eigenlijk is de film heel
aards, en een beetje pervers. Geen Clockwork Orange, maar toch, genoeg
klokkenspellen lopen oranjerood aan. De alien fatale begint arthouse
lelijke-mannen te versieren. De Celtic-fan is het liefst, hij lijkt
oprecht ontdaan van Scarletts complimentjes. (Ze zullen geen moeite
hebben gehad deelnemers te vinden.) Door het Gonzo-sfeertje wordt de
film al snel heel intiem. Een echt seventies-cultprojectje eigenlijk.
Het thema dat klinkt wanneer Scarlett mannen aan de haak slaat, doemt
giallo-creepy, maar na een uur begint de spanning toch wel wat af te nemen.
Er zijn haast geen dialogen; de alien is alléén en ontheemd, maar kan
niet communiceren. Het is als de verlegen man tegenover de mooie vrouw!
Verdere en/of diepere betekenis ontging me. Had de film niet nog wat
psychedelischer gemoeten? Meer vormen en plooien voor het
reptielenbrein. Het slot is wél fantastisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten