Een agent treft een totaal verfomfaaide
(neus)harige Bruce Dern op de snelweg aan. Lopend. 'Waar kom je
vandaan?' Dern wijst naar achter. 'Waar ga je heen?' Dern wijst naar
voren. Het leven in twee gebaren. Terug thuis blijkt de cynische oude
baas toch een concreet doel te hebben gehad. Nebraska. Daar waar volgens
een reclamefolder één miljoen dollar op 'm wacht... (Zouden dat soort
semi-legale scams ooit verplicht zijn een winnend nummer te keren?)
Dankzij de hulp van een uitgestreken Droopy-zoon komt de road movie
alsnog voorbij de eerste afslag. We krijgen een Straight Story in een
Subaru! Regisseur Payne slaat zelf weinig nieuwe wegen in (hij had ten
slotte About Schmidt al gemaakt) maar is is wel stukken beter op dreef
dan in het saaie The Descendants. Dat komt niet eens door de enige
'gewaagde' keuze: de zwart-wit-beelden zijn er noch gestileerd, noch
gritty genoeg voor. Maar het scenario zit vol fijne, kleine grapjes.
Zoals deze: zoon en pa staan bij het spoor. Pa is zijn tanden kwijt.
Zoon vindt ze en fopt zijn ouweheer. 'Dit zijn je tanden niet.' Even
gelooft pa het, om dan doodsimpel terug te slaan. Later verloopt de
communicatie wel wat beter. Afgedwongen door geldbeluste verre
familieleden, en 'the whip' van ma. Aan 't end 'root' je helemaal voor
deze kerels. Met of zonder root beer. En zo'n pet wil ik ook wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten