Wakolda

De nazí's in Patagonië. Het heeft wel wat, als beeld. Verbannen naar de guurste uithoek van de wereld. Of ze het echt zo voelden is een tweede. Er wordt genoeg gedanst hier. Een nieuwe gemeenschap, met de oude Sonnenmenschen-'idealen'. Wakolda is een Zuid-Amerikaans meisje met een Duitse moeder en een poppendokter als vader. Ze verhuizen naar Patagonië om het hotel van opa en oma weer tot leven te wekken. Pa lijkt er niet helemaal senang mee (hij heeft ook een hele grote Joodse neus), maar ma is duidelijk tevreden. Onderweg komen ze een Duitse veearts tegen, die onmiddellijk een interesse opvat voor het 'siebenmonatskind' Wakolda. (Een soort Blechtrommel-meisje.) Al snel wordt alles nogal symbolisch duidelijk. Pa is poppendokter knutselend met neppe lichaamsdelen, ma is zwanger, opbollend van van blonde godjes, en de mysterieuze dokter? Dat is Mengele himself. Immer bereit tot een experimentje of twee. Fascinerende supercreep. De film gaat uiteindelijk ook veel meer over hem dan over de titelrol. Jammer genoeg lijken de Duitse passages nagesynchroniseerd, wat ze een nogal ZDF-middagsoap gevoel geeft. Bovendien maakt het scenario nergens duidelijke keuzes of het nou aan sfeervolle bildung wil doen (interessant maar raar) of toch gewoon een thriller gaat zijn.