Intens
slecht of... intens. Andere opties zijn er niet bij Nicolas Cage. Hij
houdt hier ons weer een film lang aan een (haar)lijntje. Regisseur David
Gordon Green begint fijn klein, daar waar ie een film geleden ophield;
met een roadcrew in een bos. In Prince Avalanche moesten er strepen op
wegen worden gezet, hier worden bomen vergiftigd. (Zodat ze 'legaal'
gekapt kunnen worden.) Cage en de Afro-American crew hebben 't
rouwdouwend goed samen. Dan komt een jong Sven Kramertje om een baantje
bedelen. Hij krijgt een spoedcursus 'hard werken voor echte kerels'. De
jongen kan wel een vader gebruiken, want zijn eigen pa is een verlepte
alcoholist. Amateur Gary Poulter werd doodleuk en doodziek uit een
daklozenkamp geplukt. (Hij overleed ook snel na de film...) Het levert
één bizar goede scene op. Dronken pa tegen zoon: 'have you ever heard
about popping and locking?' Breakdancen, recht uit het hart. (Ze vroegen
'm vast: heb je nog special skills?) Jammer genoeg blijft de film niet
bij dit soort kleine real life onnozelheden. De onvermijdelijke
geweldsspiraal moet in het gestoord chaotische script weer tot het
uiterste puntje worden uitgerold. Slechts intact gehouden door een
almaar dreigend dreunende soundtrack, teveel slowmotion én een
schmierende slechterik vol littekens. Echt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten