'Darkness.
No parents!' Best ironisch dat het grappigste figuurtje in een film vol
Lego een Batman-poppetje is. Een gekochte licentie. Een franchise. Lego
zelf is natuurlijk erg generiek, en de makers weten dat. Het intro
schetst Adorno's grootste nachtmerrie: Alles is massamedia en
massaconsumptie geworden. En massa-debiliteit natuurlijk. 'Everything is
awesome!' Lego als de ultieme commodificatie. Wij worden wat het grote
geld wil dat we zijn. Klink bekend hè. Ik zou zeggen: Lego aller landen
verenigt u. Lego is ten slotte Deens, dus Europees, dus communistisch.
Zo gewaagd wordt het echter nou ook weer niet. Uiteindelijk is de boodschap
er toch gewoon een van individuele zelfexpressie binnen de grenzen van
het mogelijke. The Ego Movie. The Lego Movie is na het veelbelovende
begin zélf ook wat generiek. Eigenlijk is het één lange
oorverdovende actiescene van honderd minuten. Dat vind ik meer The K'Nex
Movie. Lego is toch juist kneuterig? De film had veel sneuer gekund.
Het verder vergelijkbaar postmodern knipogende Wreck-It-Ralph is daarin
vele malen beter. Hier is het wachten toch vooral op het meta-einde. De hand
van de maker. Grappig hoe nep échte mensen in een tekenfilm lijken. De
film besluit met de echte bazen in dit nerdy jongetjes-universum. Moeder
en dochter. Brrrr!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten