Ladri di Rame. Koperdieven. Las
laatst dat de levensverwachting in sommige buurten van Glasgow lager is
dan die in Irak. Voor Bradford zal dat niet veel anders zijn. Twee
straatratjes struinen in dit sociaal-depressief drama door wijken en
weilanden. Weg van broken families, en een doorgesnoven broer die de
'kiddie coke' probeert af te pakken. Hoofdpersoon 'Arbor' (een
verwijzing naar Clio Barnards vorige film?) maakt zich ondanks alle
pillen op school onmogelijk. Zijn uitbarstingen zijn intens. 'I don't
think mainstream's school is the right place for him', zegt het
schoolhoofd. Maar een sociaal vangnet wordt niet uitgerold voor deze
lidwoordloos communicerende schaduwwereld. Slechte invloed Arbor trekt
zijn dikke maatje Swifty mee, en dan begint de shit dus echt. Een Tom
Waits-achtige voddenman stuurt ze uit 'scrappen'. Hij koopt het liefst
koper, zolang er maar geen 'smartwater' opzit. (Forensische
identificatie-troep.) Zo is de film zelfs leerzaam, maar vooral in en in
tragisch. Alleen de paarden al. Langs de BMW's op je Moldavische
paardenkarretje. Hoogtepunt is de paardenrace, in de vroegte over de
openbare weg. Een heel peloton 'pikeys' in Mercedessen erachteraan. Maar
de lol is zeldzaam. Van mij had de soundtrack aan het eind een Idi i
Smotri-mogen doen. Een oorverdovende piep. Die had zelfs de vloeken van
Arbor kunnen overstemmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten