Hij zal wel
geen poppy dragen, die Loach! De 'masters and pastors' krijgen er hier
weer flink van langs. Mij best, maar ik denk dat de Ierse geschiedenis
fascinerender is dan dat Loach het hier toestaat te worden. Ierland is zó
door en door katholiek. En dat moet toch nog aan de Britse overheersing
vooraf zijn gegaan. Van waar die voorliefde om je te laten knechten door
eender wie? (Loach zou zeggen: 'armoede', duh...) En oude gebruiken
slijten langzaam. Jimmy's Hall speelt nog na de grote krach van 1929, en
(dus) ook ná de Ierse onafhankelijkheid, maar nog lopen miljoenen Ieren
uit voor een buitenlandse bisschop. Grenzeloze aanbidding, hier slechts
in een bioscoopjournaal getoond. In het dorpje van Jimmy regeert de
pastoor Limburgs streng. Communist Jimmy probeert de hemel op aarde wat
concreter te realiseren. Een dancing! De bezoekers blaken nogal
opmerkelijk van gezondheid, en de teksten zijn pamfletterig, maar
gelukkig zijn de dansjes leuk. Traditioneel, romantisch én...'op' jazz.
De devil's music! Toch bleef ik het verbazingwekkend vinden dat zoveel
dorpelingen zich met de revolutionair durfden associëren. En dan mogen
de mooiste meisjes naar hem staren alsof ie Che is, véél charme heeft
die hoofdrol niet. Loach blijft hier op een face to face level hangen.
Je herkent binnen een seconde of een personage goed of slecht is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten