Computer Love. Voor zo'n operating system
zouden we allemaal vallen. Een begeleidingsmeisje dat het allemaal
'together' heeft, en nog complimentjes uitdeelt ook. Het leven wordt een
interactieve game, mét walkthrough. Spike Jonze heeft het perfect
gezien, in deze bedachtzaam babbelende 'we praten uiteindelijk allemaal
tegens onszelf'-film. De voortschrijdende ontkoppeling van mind en body.
Volgens mij 'appen' mensen nu ook al liever dan dat ze bellen. De
volgende stap is dat je het eigenlijk ook niet meer kan schelen of je
rendez-vous een mens van vlees en bloed is. In deze volwassen versie van
Pinokkio of Ariel de Zeemeermin (toch altijd al de meest erotische
Disney) wil Operating System Samantha mens worden. Haar poging tot een oplossing zorgt
voor de spannendste seksscene van het filmjaar. Ieder zijn eigen kleine
rol. Voor het gehéél zijn we te ingewikkeld geworden. 'Sorry I just
can't get out of my head', verzucht de mens Joaquin Phoenix, die dan al
tot in zijn oren verliefd is op zijn computertje. Recht de valkuil in.
Spike Jonze's oog voor detail is heerlijk (dat modebeeld en de Perfect
Mom game!) en het scenario heel wijs. Samantha reflecteert op zichzelf,
en daarmee – isn't that interesting – op de mens. Hoe vaak herinneren we
onszelf niet keer op keer de verhalen waarin we ons inferieur voelen,
als een vergeefse poging om het alsnog goed te doen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten