'Mother, where's father!' Misschien gaat het
met die vraag allemaal al mis. Het eeuwige gehengel naar de liefde van
de Vader. Terwijl moeder Aarde altijd klaarstaat om je te omarmen. (Voor
niets, want ze wordt verder genegeerd door de mensheid, het ware geluk
komt immers toch pas later...) Bijbelse epossen zijn bepaald uit de tijd,
maar Aronofsky meende een nieuwe poging te moeten wagen. Noah blijkt de
oer-vegetariër, en voorstander van abortus. (Al gaat het daar niet
bepaald om een pro-choice gebeuren.) Russell Crowe heeft meer weg van
een viking, verdwaald op een dagje Archeon te Alphen aan de Rijn. Ik zag
in Noah eerder een Franciscaanse kluizenaar, dicht bij de beestjes. Het bouwen van de
boot gaat echter nogal simpel (God levert het hout) en ook de beestjes
komen allemaal zelf naar de ark. (Dat zal ook wel in de bijbel hebben
gestaan, maar ik had me een naturalistische zoektocht naar elke soort
voorgesteld!) De ark zelf heeft het formaat van een Maersk-tanker, en
van een momentje 'gezellig over de kaap'ren richting Ararat varen', komt
het ook nergens. Er moet ten slotte geknokt worden! Noah wordt
bijgestaan door 'the watchers', grote stenen wezens (een soort Enten)
die het Lord of the Rings-gehalte nog maar wat opkrikken. De enige met
zin is Emma Watson. Ze lijkt eeuwig zeven jaar oud, maar is hier
duidelijk wat levensfases verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten