vrijdag 26 juni 2015

Clouds of Sils Maria

In een film vol gefilosofeer óver conventies is het natuurlijk ironisch dat juist een conventie voor de magische momenten zorgt. De vermenging van 'feiten' en fictie in een toneelfilm. Tijdens het repeteren van de teksten wordt het een paar keer aangenaam nevelig of we nu naar het script binnen het script zitten te luisteren, of naar 'ware' emoties. Toch voelt dat trucje dus wel erg vertrouwd. Misschien was de film zelfs spannender geweest zonder 'stuk in stuk'. Binoche en Stewart vormen namelijk een intrigerend duo. Binoche speelt de steractrice, Stewart de personal assistant: het wegcijferende arthouse-begeleidingsmeisje bij uitstek. Je voelt enerzijds Stewarts crush, anderzijds is haar macht al snel duidelijk. Typisch genoeg – en voor mijn gevoel realistisch – is de assistente in het dagelijkse leven veel hipsteriger. De nukkige steractrice houdt buiten de sets allang de schijn niet meer op. Gemok óp film is erg leuk, green screens en superhelden krijgen het voor de kiezen. De discussies over het toneelstuk zijn een stuk minder boeiend. Misschien is het script daarvoor teveel 'pop', en hoe dan ook te rommelig om de gewenste lijnen goed uit te zetten. Olivier Assayas vindt wel plaats voor Zwitsers natuurschoon én een quote van Balthasar Gracian. Hij heeft duidelijk hard zitten blokken. Niet helemaal gelukt, wel héél geïnspireerd, da's ook wat waard.

Geen opmerkingen: