Locke

'You don't trust God when it comes to concrete.' Een man in een auto, met de telefoon als zijn laatste lifeline. De ochtend erna vindt 'r een groot bouwproject plaats. Ivan Locke had erbij moeten zijn, maar hij zit met de (na)weeën van een ander bouwproject. Een collega is zwanger van 'm geraakt, en hij heeft het zijn echtgenote nooit verteld. Nu staat alles op breken. Het is een lastige rol voor Tom Hardy, nooit een mens voor fijnzinnigheden. Zijn accent lijkt overdreven zangerig, alsof hij een zelfhulp-meditatiecursus geeft. Maar ook de mensen aan de telefoon zeggen het tegen hem. 'Je klinkt vreemd, anders.' En dan begint het malle stemmetje ineens wél te werken. Dit is een man die volkomen van het padje is. Snipverkouden bovendien. Malend in een 'ik ben sterk'-egomanie. Eerst maar eens dat gebouw: 'I've got breakfast tickets for the concrete farmers and the shutter boys are done.' De gesprekken met de collega's zijn smakelijk technisch. De vrouwen in het leven van Locke doen intussen een borderlinertje. Die houdt je heel wat lastiger stabiel op de grond! Fraaie teksten, dito beelden. Jammer dat de soundtrack de dub-suggestie uit het intro niet fors doortrekt. Richting einde beginnen de hermeneutische trekjes van de film wel wat licht tegen te staan. De eenheid van tijd, plaats en handeling is zoals altijd meeslepend, maar de 'Sinnkonstanz'... Werkelijk alles spiegelt de queeste van Locke. Zelfs de voetbalwedstrijd. Niettemin een zeer toffe film.