'I'm
high on believing!' Omschrijving van de Facebook-status van alle
Marvel-medewerkers. De vorige films brachten zoveel geld in de la dat de
bomen nu tot de galaxy groeien. Alles kan! Bij elk ideetje gewoon
allemaal brullen: doen we! En deze 'delusion of grandeur' werkt ook nog,
op een intergalactisch onnozel level dan. Het begint al met de muziek.
Het hoofdpersonage heeft een cassettebandje (!) van zijn mama gekregen.
Hij is helemaal verzot op Blue Swede. Hoe ie ver weg van aarde al die
culturele kennis heeft opgedaan, geen idee, maar in elk geval zijn er
uitgesproken verwijzingen naar The Maltese Falcon, Jackson Pollock (!)
en... Footloose. Zoals ik zei: alles kan. De film ziet er ondertussen
echt geweldig uit. Een ander dingetje dat budget doet. Er zijn minstens
tien gif animation-momentjes aan te wijzen, die, mits één enkele seconde
geloopt, een stemmige sci-fi zouden doen vermoeden. Niets van dat
natuurlijk. The Guardians bevat nul verhaal, en énkel comic relief.
Inclusief pluizig beestje en een 'pratende' boom. Timon en Pumba RIP,
LOL. Het spektakel spettert als een Efteling-vuurwerkshow van je scherm,
de dramatiek wordt pompeus uitgerold, en ondertussen blijven de
figuurtjes wauwelen als een willekeurige internet meme met een
houdbaarheid van één keer refreshen. Minder dan dat. Fuck yeah dementia.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten