dinsdag 2 juni 2015

The Wolf of Wall Street

'Gebaseerd op het boek van Jordan Belfort', meldt de aftiteling. Het is een vilein tikkie, na in dit holle feest. Getrommel op lege borstkassen, want er zit geen hart in deze mensen. Van mij had de film nog véél cynischer gemogen. Maar hoe krijg je dat in hemelsnaam voor elkaar? We leven allemaal in de 'rat race' van het kapitalisme. Het eerste uur van deze film ís gewoon ontzettend grappig, omdat iedereen diep van binnen wel in de volwassen versie van de ballenbak zou willen duiken. Wat moet je anders? Is er nog andere zingeving dan 'money, money, money'? Vandaar ook dat die memoires zo mooi passen. Een Diederik Stapeltje doen. Een ongelofelijke klootzak zijn, al je krediet verliezen, maar dan gewoon dat gebrek aan krediet weer (en mét succes) te koop aanbieden. Natuurlijk wordt er hier prima geacteerd. En zelfs Jonah Hill hervindt zichzelf. Hij begint op Ton Elias te lijken. Hoe passend wil je het hebben. Vleesgeworden kogelronde geldzucht, schaapachtig kijkend vanachter een brilletje. Maar ondertussen... Als gezegd, ik geloof onmiddellijk dat Scorsese wél een hart heeft, en nog op de goede plaats ook, maar The Wolf of Wall Street is een achtbaanrit to nowhere. Vol scheldende bankmannetjes en hun The Hills-vrouwen, die géén epos verdienen. Om Matthew McConnaughy te parafraseren... Laat ze zichzelf maar aftrekken.

Geen opmerkingen: