'Ook voor een
Brabander komt hoogmoed voor de val.' Ik dacht: het zal wel meevallen... Al weet je: een vier sterren-recensie voor een Nederlandse film eigenlijk
een 3-sterren film met één ster kneuzen-bonus. Volgens dat systeem had
Hemel op Aarde precies die ene ster verdiend. Zalig zijn de armen van
geest. Wat is er gebeurd met Pieter Kuijpers? Hij komt hier aanzetten
met een Steven de Jong-productie. Het feit dat er authentiek
onverstaanbaar Limburgs wordt gesproken is de enige dappere keuze in de
hele prent. (En Fries, dát durfden ze toch niet in de Kameleon-films.)
'Dit is hoe ik het 'mich' herinner', meldt de intiteling. Jammer dat die
herinneringen aan een kalverliefde in klein, katholiek Limburg
gebaseerd zijn op alle slechte jaren '80-series. De dorpsagent,
bijvoorbeeld. Met snor. En zelfs op zijn trouwerij nog in uniform.
Hemeltjelief. Het Dik Trom-hoofdpersonage begint intussen aan zijn
'dickie' te denken. Al snel dient zich een schoon maar krank maegtje
aan. 'We mogen dit niet doen. Het is een zonde. 'Maar je zei toch dat
God liefde was?' Opmerkelijk toch dat de Grease-vamp in groep
8-jongetjes is geïnteresseerd. Misschien is de oudere brommerjeugd
gevlucht voor 'nonk Sef' de pastoor. Huub Stapel is in deze ten hemel
schreiende sneue boel weer eens positief onherkenbaar. Dat nu juist híj
de Flodder ontstijgt. Grappig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten