Agora

Moet toegeven dat ik deze hele film vergeten was tot ik 'm in een OOR filmredactie-jaarlijstje zag staan. (Op 1 zelfs, geloof ik, een zin om het na te zoeken.) Het is dan ook een geslaagde historische film, waarvan je een (vermoedelijk onterecht) 'oh zo was het dus toen'-gevoel krijgt. Ook een beetje Spartacus- en Claudius-vibes, veel beter dan in Gladiator. Agora is een clash van religie en wetenschap, waarbij de film voluit voor het laatste kiest, en daar ben ik zelf ook gevoelig voor. Religie, tja, het is toch een beetje alsof de aanhangers van vrouw Holle die van HC Andersen te lijf gaan. Van de wetenschappelijke uiteenzettingen over de omwentelingen van planeten snapte ik verder niks, hoe nauwkeurig ze ook worden uitgelegd. Of de film liet me gewoon twijfelen, net als het wijze hoofdpersonage van Rachel Weisz. Nee, ik zat gewoon lekker in die baardapen christen-bash modus, de idioten die al die kennis vernietigen en de vrouwen achter het aanrecht willen. (Alsof er ook niet talloze wijze christelijke filosofen zijn geweest.) Van personages en subtiliteit moet Agora het niet hebben, maar smeuïg is het allemaal wel; alhoewel verre van perfect, om de scène zit er wel een zwak momentje acteren in en ook het einde had beter gekund. (Spoiler!) In een vloeiendere editing, waarin de moord (het is eigenlijk een geste) op Agora, wordt versneden met een eerdere sensuele scène dat ze baadt. (De film probeert het wel, daar niet van.)