Dit stond als "Toy Story zoveel" op mijn 'te zien'-lijstje, wat genoeg zegt over mijn cynisme. Al dat enthousiasme, hoe kan een derde film nog wat wezen. Denk aan Shrek, of Jaws of zo. Maar jawel hoor, het cynisme is na een minuutje of drie verdwenen als Woody en co een western-avontuur beleven; een trein dreigt te ontsporen! Woody (of was het nou een ander) schreeuwt hysterisch: 'denk om de kinderen' en de "camera" zwenkt naar de inzittenden van het treintje: een dozijn trolletjes (lang, lang geleden een hype) met van dat felgekleurde 'big hair'. Hilarisch absurd. Ik moet bekennen vergeten te zijn hoe dit intro eigenlijk verbonden is met het "echte" verhaal, want daarin liggen de speelgoedhelden alleen nog maar in dozen te wachten. Oh was er nog maar iemand die met ze speelde. Vooral de dino (Wallace Shawn!) kan niet wachten. Gelukkig voor hem verplaatst het avontuur zich naar een kinderdagverblijf, dat een soort Guantanamo Bay blijkt! Nieuwe kameraad Ken verdoet zijn avondjes aldaar pokerend en is maar wat blij als hij zijn klerencollectie aan iemand kan showen. "Jij bent geen stuk speelgoed, je bent een accessoire", bijt iemand hem later toe. En zo zijn er nog wel meer (zelfs iets teveel) Ken = homo/escort/hippie grapjes, ik meende zelfs een verwijzinkje naar Midnight Cowboy te spotten, maar mijn fantasie zal met me op de loop zijn gegaan. Mijn favoriete momentje is als het spaarpot-varken tijdens een eenzame opsluiting de blues op de mondharmonica speelt. Goede invallen genoeg dus, Buzz in Spaanse mode bijvoorbeeld. Misschien dat het einde iets te sentimenteel is en "onecht" als Andy wel heel overdreven zijn speelgoed aan een buurmeisje presenteert en weggeeft. Ik zal wel teveel arthouse hebben gezien, maar als hij nou (net als het meisje) ook wat verlegen was geworden had het me meer aangegrepen dan de dikke strijkers-sentimentaliteit van nu. Is Toy Story 3 daarmee vijf sterren recensies waard, ach nee. In tegenstelling tot Up en Wall-E is Toy Story 3 wél van consistent niveau, maar daarmee is het toch stiekem ook wel formule-werk. Formule-vakwerk dat wel.
dinsdag 14 juni 2011
Toy Story 3
Dit stond als "Toy Story zoveel" op mijn 'te zien'-lijstje, wat genoeg zegt over mijn cynisme. Al dat enthousiasme, hoe kan een derde film nog wat wezen. Denk aan Shrek, of Jaws of zo. Maar jawel hoor, het cynisme is na een minuutje of drie verdwenen als Woody en co een western-avontuur beleven; een trein dreigt te ontsporen! Woody (of was het nou een ander) schreeuwt hysterisch: 'denk om de kinderen' en de "camera" zwenkt naar de inzittenden van het treintje: een dozijn trolletjes (lang, lang geleden een hype) met van dat felgekleurde 'big hair'. Hilarisch absurd. Ik moet bekennen vergeten te zijn hoe dit intro eigenlijk verbonden is met het "echte" verhaal, want daarin liggen de speelgoedhelden alleen nog maar in dozen te wachten. Oh was er nog maar iemand die met ze speelde. Vooral de dino (Wallace Shawn!) kan niet wachten. Gelukkig voor hem verplaatst het avontuur zich naar een kinderdagverblijf, dat een soort Guantanamo Bay blijkt! Nieuwe kameraad Ken verdoet zijn avondjes aldaar pokerend en is maar wat blij als hij zijn klerencollectie aan iemand kan showen. "Jij bent geen stuk speelgoed, je bent een accessoire", bijt iemand hem later toe. En zo zijn er nog wel meer (zelfs iets teveel) Ken = homo/escort/hippie grapjes, ik meende zelfs een verwijzinkje naar Midnight Cowboy te spotten, maar mijn fantasie zal met me op de loop zijn gegaan. Mijn favoriete momentje is als het spaarpot-varken tijdens een eenzame opsluiting de blues op de mondharmonica speelt. Goede invallen genoeg dus, Buzz in Spaanse mode bijvoorbeeld. Misschien dat het einde iets te sentimenteel is en "onecht" als Andy wel heel overdreven zijn speelgoed aan een buurmeisje presenteert en weggeeft. Ik zal wel teveel arthouse hebben gezien, maar als hij nou (net als het meisje) ook wat verlegen was geworden had het me meer aangegrepen dan de dikke strijkers-sentimentaliteit van nu. Is Toy Story 3 daarmee vijf sterren recensies waard, ach nee. In tegenstelling tot Up en Wall-E is Toy Story 3 wél van consistent niveau, maar daarmee is het toch stiekem ook wel formule-werk. Formule-vakwerk dat wel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten