woensdag 29 juni 2011
Le Refuge
Ik zie alleen maar broddelwerkjes van die François Ozon, waar is ie eigenlijk ook alweer bekend van, want dat heb ik zeker gemist... Dit is weer zo'n vluggertje van de veelfilmer, en ongeveer tien minuten interessant. In het begin zien we een Code Inconnu-mannetje een duur appartement bezoeken. Hij blijkt een dealer en verdwijnt na achterlating van heroïne. Het stelletje dat daar woont neemt hun Ferrara-fix, in een haast mooie verstilde sfeer. Even later komt er een makelaar langs, dat blijkt de moeder van de zoon, en die ligt inmiddels dood op de grond. Dit intro is alles wat de film te bieden heeft, daarna focust de film op het meisje, zelf ook verslaafd en zwanger van de junkie. De rijke familie van haar overleden vriendje is niet blij en ze trekt zich terug op het Franse platteland. Dan komt er een knappe kerel aanlopen, als in een mode-spotje, en dat is dan weer de broer van de dode. Ik weet niet wat het is, maar letterlijk vanaf het moment dat hij in beeld verschijnt vind ik zijn personage niet kloppen. Hij crasht bij het meisje, en doet meteen alsof hij er thuis en haar al jaren kent. Hij blijkt homo, maar de kijker ziet vanaf minuut 1 dat die twee 'iets' moeten krijgen. Ozon verlekkerd zich ondertussen op het strand aan zowel zijn torso als de bolle buik van de werkelijk zwangere actrice. En inderdaad, het duo krijgt iets, maar de kijker voelt niets. En het einde is belachelijk.
Labels:
films uit de jaren '00,
François Ozon
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten