Life During Wartime

Van Happiness is (wellicht abuis) blijven hangen dat het een soort gênant-grappige film was. Van grappen is in dit vervolg nauwelijks sprake meer. Of het moet de poster van I'm Not There zijn die ergens ophangt. (Alhoewel, ik verwar hier Haynes met Solondz, oeps!) De film is eigenlijk ook minder gênant, in het begin vertelt een moeder nog aan haar zoontje hoe ze helemaal nat werd op een date. (En niet van de regen.) Maar later krijgt de film een soort desolate suburbia-stilte over zich, met heel veel fraaie toneel-achtige teksten. (Charlotte Rampling doet dat vooral goed in een korte scène als een gefrustreerde femme fatale). Ik zou bijna liever het script van deze film lezen dan de film zien.... Minst interessant zijn de akkefietje van de telefoon-rukker en zijn vriendinnetje. De film is vooral goed met het jongetje (wiens pa zich had vergrepen aan vriendjes). Hoe moet je in godsnaam leven met het idee dat je pa zó'n smeerlap is. De jongen raakt dan ook helemaal in de war.