A Taste of Honey

Mijn nieuwe favoriete kitchen sink drama. Het magische eerste half uur was ik echt geëmotioneerd! Een soort Engelse avonturen van Antoine Doinel, hier dan Antoinette Doinel, met een prachtig rattig hoofdrolspeelstertje, supergrillig zoals de film zelf. Het ene moment vrolijk, het andere moment sip. Eerst ren je uitgelaten van een nablijf-uurtje van school weg, dan struikel je over een tegeltje en lig je op je muil. Zo gewoontjes, zo sssielig. Ook de beelden zijn trouwens fraai, al meteen in de opening zien we moeder en dochter voor de huisbazin op de loop, uit een raampje klimmend en dan een straat af, met in de verte een prachtige stad. Stiekem weet ik niet eens zeker welke het is, ik dacht Londen maar er is een sailor in het verhaal, wat dan? Manchester? Heeft dat zo'n grandeur? Nooit geweten. Nog maar een ander willekeurig grillig momentje; het meisje laat thuis wat papieren vallen, blijkt ze talent voor tekenen te hebben, haar meestal liefdeloze moeder is eventjes enthousiast, om dan weer snel vileine opmerkingen te maken als ze een zelfportret tegenkomt; 'Ja niemand anders wil je tekenen.' Die moeder is ook een heerlijk personage, egoïstisch, maar toch niet in en in slecht. Na het eerste half uur neemt het tempo en de magie ietsje af, en volgen er meer gangbare melodramatische verwikkelingen als een zwangerschap. En een vriendschap met een homoseksuele jongen, tevens razendsnel koper van schoenen!