An Education

Ik zit een 'geen mening, ach whatever'-kaart in. Het probleem met An Education is dat het Audrey Hepburn-meisje dat de educatie krijgt het eigenlijk helemaal niet nodig heeft. Ze maakt vanaf minuut één een zelfverzekerde indruk. Niks muurbloempje dat opbloeit door de aandacht van een oudere man (Peter Sarsgaard). Het is eigenlijk gewoon grrrl power, ze gebruikt zelf die arme kerel om wat van de wereld te zien. Geen Roman Holiday, maar Parisian Holiday in dit geval. Zou best leuk kunnen zijn, maar chemie tussen de twee ontbreekt totaal. (Ook dat zou je juist weer realistisch kunnen noemen.) In een van de beste scènes danst een maat (Danny Cooper) van de oudere man met het meisje, die maat heeft tot dan toe een lelijke indruk gewekt, maar even dansen en je ziet honderd keer meer aantrekkingskracht tussen de twee, hij in Pete Docherty-stijl. De leukste scenes van An Education zitten vooral op school, als het meisje haar avonturen aan vriendinnen vertelt en ze als een lopend vuurtje rondgaan. Daar bereiken ze ook haar bezorgde Engelse lerares, Olivia Williams die met extreem strak getrokken haar iets van een Russische tennisster heeft. Vergeet ik nog wel even Alfred Molina te noemen, als de aandoenlijke vader, die van het meisje zijn project heeft gemaakt. (Met de beste bedoelingen en vol liefde die hij niet weet uit te drukken.) Een van de weinige ronde personages.