A Letter to Three Wives

Ambachtelijk ouderwetsch vakwerk uit de hoek van Philadelphia Story en All About Eve (die laatste is van dezelfde regisseur, een man met een lastige Poolse naam). Zo goed als genoemde titels is A Letter niet, maar wel onderhoudend en gaandeweg beter en vooral scherper. Het uitgangspunt is gemener dan de gemeenste femme fatale zou kunnen verzinnen. In een Amerikaanse small town gaan de huisvrouwtjes met kinderen op stap om het begin van de lente te vieren. Maar net op die ochtend (als ze al op weg zijn) komt er een brief. "Hallo vriendinnen, ik ben met één van jullie echtgenoten er vandoor', tabee!" Te bizar voor woorden zou je denken, aan de andere kant geloof ik alles sinds ik in de Telegraaf eens een advertentie zag waarin een man de wederhelft van zijn overspel-affaire probeerde te vinden, om eens uit wraak uit de school te klappen. Mensen, mensen! Gedurende de dag piekeren de drie vrouwen óf het hun man kan zijn en zien we dus de drie huwelijken, die geen van alle, zoals geen enkel, perfect zijn. Het eerste is van een boerenmeisje met een knappe kerel uit het leger. Zij is onervaren, maar superlief. Daar is alles nog braaf. Het tweede echtpaar wordt al interessanter met een vrouw die haar mannetje staat, meer geld verdient dan echtgenoot Kirk Douglas, die is leraar, dus loser. Zij schrijft scripts voor radioplays, wat voor een geinige scene zorgt als hoge piefen op bezoek komen en zij een 'air' opzet en zelf het arme dienstmeisje (een vrij jonge, maar ergens eeuwig oude Thelma Ritter!) in een koket pakje steekt. Het laatste huwelijk is het boeiendst, met een vurige latina die weet wat ze wil (centjes!) een laconieke supermarktmagnaat. De film steekt echt goed in elkaar, want de oplossing, die toch moeilijk leek te worden, is galant, en blijft een beetje open... Ook nog even zeggen dat er voor de audio-nerds wat bizarre effecten in zitten, druppelende kranen die klinken als vocoders. (Echt waar!) En dat eind forties...