The Ghost Writer

Een film die als een ballon leegloopt. Jammer, want hoewel er in The Ghost Writer waarschijnlijk nooit meer dan een degelijke film zat, is het eerste uur interessant en sfeervol. Een soort politieke noir, op een (ogenschijnlijk) afgelegen asgrauw eiland, waar een voormalige Britse prime minister resideert. Zijn villa is überdesign en ijskoud. En door de met laptops (en medewerkers) volgestouwde werkkamers heeft het wel iets van een bunker. Die heeft de president ook wel nodig, want hij komt op alle mogelijke manieren onder vuur te liggen. (De letterlijke is een van de vreselijke wendingen die aan het eind in rap tempo elkaar opvolgen.) Daarvoor lijkt het mysterie en de intriges juist nog klein te worden gehouden, met Ewan McGregor (onwaarschijnlijk saaie acteur trouwens), die als ghostwriter aan pm's memoires moet gaan werken. Zijn voorganger is even daarvoor uit zee gevist. Dat is niet pluis natuurlijk en gaandeweg begint Ewan hints te verzamelen, o.a. van de bijna honderdjarige Eli Wallach, die wat zeemanswijsheid in huis heeft. Het vaste noir-element van de even gevaarlijke als verleidelijke femme fatale wordt hier verzorgd door de (ook weer) gepast ijzig spelende Olivia Williams. De film begint het spoor bijster te raken als Ewan op bezoek gaat bij Tom Wilkinson, een wetenschapper annext politieke lobbyist. Hij heeft iets van John Bolton hier, die absurde VN-vertegenwoordiger van Bush. Foute mannen, foute politici en, daar gaat de film breed, de C! I! A! Die zitten weer 'ns overal achter... Ik had het liever iets persoonlijker gezien, met alle raadsels opgelost op dat eiland. Nu komt in een belachelijke twist zelfs Google van pas. Misschien maar eens Googlen op het Wilhelmus dan...