Mr. Nobody

Alchemisten-films, de megalomane mislukkingen van overambitieuze regisseurs. Ik schrijf geen film over persoontjes X en Y in akkefietje B, maar over Alles. Het Geheim der Dingen. Hij zal in de tussentijd wel wat andere projectjes en financieringen hebben zien stranden, maar het is te leuk om het niet te denken; regisseur Jaco Van Dormael werkte na Le Huitième Jour (iets totaal anders) dertien (!!!) jaar aan Mr. Nobody. En dan zit je dan uiteindelijk met 158 minuten Jared Leto opgescheept... Zou die akelig blauwogige man dermate veel fans hebben dat men uit de kosten komt? (Het lijkt er wel op.) Eigenlijk is Mr. Nobody een soort Benjamin Button, inclusief vergelijkbare look als 'oudje', al is het leven van Meneer Niemand aka Alleman wel min of meer lineair. Nou ja, dat zeg ik nou wel, maar de film schetst elk zijpaadje die het personage had kunnen kiezen. Erg gemakkelijk gesymboliseerd door drie meisjes. Zoals de film zich na een redelijk interessant begin toch al teveel met meisjes en eindeloze tiener-romantiek bezig gaat houden. Het oudje dat ver in de toekomst als laatste originele 'mortal' door een Mike Leigh-regular (weet zijn naam niet meer, de broer uit Vera Drake) wordt geïnterviewd verdwijnt uit beeld, net als de nog redelijk interessante filosofietjes die Jared Leto in een van zijn afsplitsingen metslimme bril op onthult. Het einde is aardig en nogal verwarrend, het lijkt erop dat we naar drie mogelijke opties hebben gekeken die uiteindelijk alle drie niet, eh, genomen zijn. (Dat leek me een mooi tabula rasa einde!) Maar dan mompelt hij alsnog een naam, een keuze. Van mij had dit mogen eindigen met een jongetje dat wegrent over een lege weg. Alles ligt nog open. Net zover als bij het begin van de zoektocht.