Mother

Hele rare en hele goede film. Joon-Ho Bong is een échte auteur, met een zeer herkenbare stijl. Mother is een soort counterpiece bij het nog wat betere Memories of Murder. Een soort Coens-bros misdaadverhaal. Bizarre humor (pikzwarte komedie) meets geweld, meets debielen als Raising Arizona en dan toch nog een soort tristesse en detective-spanning weten op te roepen, je moet het maar kunnen! Mother begint heel gewaagd als een soort Caddyshack met knokpartijen op de golfbaan. Een simpele zoon belandt zodoende voor het eerst op het bureau, waar we de standaard stupide Koreaanse agenten aantreffen. Als hij thuiskomt zegt zijn al even rare moeder 'je moet altijd goed eten als je net terugkomt van het politiebureau'. Daarna slapen de twee in 1 bed. Zoals altijd. Later volgt de simpele jongen een meisje door die typische Koreaanse steegjes die we ook van Memories of Murder-achtervolgingen kennen. De dag erna is het meisje dood en wordt de simpele ziel opgepakt. Zijn moeder gelooft er niks van. Hier begint het al even krankzinnige detective-verhaal, met de moeder (die ineens een vrij helder licht blijkt te zijn) die van bizarre hint, naar bizar personage trekt om de onschuld van zoonlief te bewijzen. Maar heeft dat eigenlijk wel nut? En wat heeft ze zelfs allemaal wel niet op haar kerfstok?