woensdag 1 juni 2011
Antonio das Mortes
Hier zouden ze een verklarende woordenlijst bij moeten leveren. En dan bleek het ook nog een vervolg te zijn! Het bewijs dat een film boeiende beelden en muziek kan hebben en je tóch niks kan doen. (De verklaring lijkt me duidelijk.) Alle finesses ontgingen me. De basics zijn western-achtig, en dat dan in het Braziliaanse hinterland. Een lone wolf met roze shawl arriveert als een soort Clint Eastwood, om een dorpje van het scum of the earth te ontdoen. Dat blijken vervolgens eindeloos dansende en zingende hippies (cangaceiros ofzo) die tegen de grootgrondbezitters protesteren. (Geloof ik!) Die laatste worden vertegenwoordigd door een gestoorde blinde keiharde kolonel, dus het lijkt me duidelijk waar de sympathie van de film ligt. Dat merkt Antonio das Mortes (hij is de wreker met de shawl) ook en hij loopt over. De leider van de hippies is een Jezus-achtig figuur, in bizarre uitdossing, die eerst nog een fraai duel met Antonio uitvecht. Beide hebben een uiteinde van de roze shawl tussen hun tanden vast, wat zou dat nou symboliseren eigenlijk, ondertussen met zwaarden kletterend. Het resultaat van het duel is dat Jezus de rest van de film bezig is te sterven, terwijl Antonio het als one man legertje tegen de rest opneemt. Ondertussen worden er op de soundtrack volksliedjes gezongen over slaven en duivels en ene Lampião, allemaal netjes vertaald, dus ze willen wel relevantie hebben, maar wat precies...
Labels:
films uit de jaren '60,
Glauber Rocha
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten