The Yakuza

Robert Mitchum verdwaald in vertaling! De broertjes Schrader waren er vroeg bij met hun Japanse fascinatie, ook hier de inmiddels bijna clichématige beelden van Westerse mannen van middelbare leeftijd, sjokkend door onbegrijpelijk Japan, met die rare balletje-balletje gokhallen en eindeloze neonlichten. Het is jammer dat de Schraders een uitgebreid college willen geven over de gebruiken (afgehakte vingers!) en opvattingen van eer (het hoofdthema) van de Japanners. De eerste expositie-scene wordt nog fraai weggedraaid voor wat sfeerbeelden, maar daarna moeten we er toch aan geloven met een hoop uitleggerige dialogen. Ook maakt de film er een gewoonte van om af en toe een nieuw personage in te lassen. "Ik heb een broer! "NEE heb je een broer!?" "Oh verrek daar is ie!" En hop, nu is ie dood. Want, dat vergeet ik even, het is natuurlijk wel gewoon een crime-film, met Mitchum die louche zaakjes moet oplossen van een vriend die geen vriend blijkt te zijn, bijgestaan door een muizig mannetje. Waar ken ik die kerel van, zat ik de hele film te denken. Bleek Richard Jordan te zijn, al eerder goed als aangever voor Mitchum in het betere The Friends of Eddy Coyle.