Lourdes

Kijk vijf minuten naar deze film en je wilt nooit meer iets met het katholicisme te maken hebben. Nou ja, in elk geval niets met Lourdes. Wat een nare Efteling-attractie met Rode Kruis-achtige vrijwilliger-nonnetjes. (Ik zat toch aan Lindsey Lohan te denken...!) De film volgt eigenlijk heel simpel het driedaagse programma van een buslading zieken en half-doden. Meegesleept op de toeristische toer, langs grotjes en rotsen en klatergoud en gigantische missen, waar de priester je zegent met een soort enorme loep. Het gevoel van stijl wat je van de katholieken uit de Godfather zou kennen is hier helemaal weg. "Ik ga toch liever naar Rome', zegt de verlamde vrouw die het hoofdpersonage is. Zij krijgt een beetje zin in het leven door een knappe heilsoldaat, en zie daar, haar hand kan alweer bewegen! Ik bleef het allemaal heel naar vinden, en ondanks de wonderen een beetje saai, al kon er wel gelachen worden om de begeleidster van de vrouw, een jong ding met jaloerse trekjes die maar om één reden in Lourdes is. Lekker feesten en avontuurtjes in de avonduurtjes.