dinsdag 21 juni 2011
Gloria
Cinemanische regisseurs-projectjes ('kijk alles van..') kwamen in 2010 nooit echt van de grond. En als ik er wel aan begon vergat ik ze halverwege weer. Ik dacht eigenlijk dat ik klaar was met Cassavetes, maar er staan er nog een paar. Waaronder deze. Alcoholist Cassavetes lijkt me echt iemand die niet met kinderen om kon gaan, dat ga je althans in Gloria vermoeden. Zijn muze Gena Rowlands vormt een team met een jong knaapje, dat op Michael Jackson ten tijde van Ben lijkt. En god wat is het jochie slecht. Werkelijk élke zin wordt ongeloofwaardig en overdreven uitgesproken, en inhoudelijk (niet zijn fout) grossiert het menneke in akelig ongrappige one-liners. Het arme kind werd zelfs voor een Razzie genomineerd, wat wel heel wreed is van die organisatie... (Moet je een zesjarige vernederen?) De film begint niettemin ijzersterk en sfeervol, de kleuren van de film zijn sowieso prachtig, echt nog seventies, alhoewel de film in 1980 werd uitgebracht. We zien een vrouw zenuwachtig in een bus, ze valt om, stress, stress, en thuis is het niet beter. Het gezin moet hapsnap verhuizen, in de gang van de sjofele flat posten al wiseguys. Grauwe donkerbruine liften, junkies in de portieken en dan de deurbel. Oh neen! Het is buurvrouw Gena Rowlands die de redder in nood líjkt en het zoontje in veiligheid kan brengen, voordat iedereen door de maffia wordt afgemaakt... Maar dan zit Rowlands daar dus met het kind, en ze heeft net gezegd kinderen te haten.. Toch neemt ze 'm mee, en meer dan dat. Het is een soort kidnap! Vanaf dat moment wordt de film chaotisch en gaat alles rammelen. Eerst lijkt de film een soort Julia te worden (met Tilda Swinton) maar dan blijkt Rowlands meer een soort Léon, de huurmoordenaar. Erg geloofwaardig wordt dat nooit, al is het stoer, één vrouw die het tegen de maffiosi opneemt. Maar eigenlijk zijn dat haar vrienden, dus wat voor (geheime) agenda heeft ze nou met dat kind!? Geen misschien, Cassavetes lijkt het in elk geval niet vooraf bedacht te hebben! Hij doet werkelijk maar wat, ene moment laat Rowlands het jongetje ergens staan, dan gaat ze 'm weer wanhopig zoeken. En zo gaat het maar door. Erg irritant. Wél mooi is, zoals ik al zei, de cinematografie, misschien wel de mooiste scène volgt als Rowlands vanuit de achteraam van een auto het mannetje zoekt in een louche neighbourhood, met hulp van rapper Rick Ross als taxi-chauffeur. Stiekem toch benieuwd of Sidney Lumet dit heeft weten te verbeteren in zijn remake... (Niet volgens de pers in elk geval en de Razzies gaven toen een nominatie aan de 'moeder'-rol, Sharon Stone.) Er was geen redden an klaarblijkelijk.
Labels:
films uit de jaren '80,
John Cassavetes
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten