"Switch to Kryptoniiiiiiiiiiiite!", krijst een levend verbrandende Nicolas Cage. Nog hysterischer dan normaal, en dat mag ook, want Kick-Ass is een totaal over the top stripsuperhelden-parodie, die ook zelf weer op een strip werd gebaseerd. Zouden die Marvel Comics nog altijd gretig aftrek vinden in de States? Ik dacht altijd dat mensen alleen nog naar de films gaan. Misschien zijn ze wel net zo populair als manga in Japan. Kick-Ass is geen film voor moraalridders en ook niet voor de brave Hendrik die in mij verscholen zit. Van begin tot eind spat het bloed in het rond, echt op die comic-manier. Tarantino-achtige hoeveelheden en hakwerk. En dat dan door 11-jarige meisjes, want daar wringt de boel een beetje. Chloe Moretz, het wijsneuzerige zusje uit 500 Days of Summer, speelt de dochter van Cage, ooit politie-agent, nu striptekenaar. (De back story zien we in strip-vorm, een leuke vondst.) De twee beginnen een superhelden-duo nádat het hoofdpersonage, dat gaandeweg bij-personage wordt, hen voor is gegaan. Deze Aaron Johnson vormt het Superbad-achtige loser-aspect aan de film. Zo adopteert het mooiste meisje van de klas hem nadat het gerucht gaat dat ie gay is. (Wat hij dan maar niet ontkent, waarna hij haar rug mag insmeren.) Flauwe nerdy humor dus, zoals het hoort eigenlijk. Leukste scène in die trant is als hij met zijn evil counterpart (weer een andere wannabe-superheld, sorry 't wordt ingewikkeld) in een razendsnelle rode auto goofy moves op Crazy van Gnarls Barkley zit te maken. Kick-Ass had misschien nog wat satirischer gemoeten, gaandeweg begint de film zelf in de superhelden te geloven, van mij hadden de stunts juist oenig mogen blijven, als een soort mislukte Fight Club. Maar hee, met popcorn erbij is dit een zeer begrijpelijk cultsucces hoor.
zondag 12 juni 2011
Kick-Ass
"Switch to Kryptoniiiiiiiiiiiite!", krijst een levend verbrandende Nicolas Cage. Nog hysterischer dan normaal, en dat mag ook, want Kick-Ass is een totaal over the top stripsuperhelden-parodie, die ook zelf weer op een strip werd gebaseerd. Zouden die Marvel Comics nog altijd gretig aftrek vinden in de States? Ik dacht altijd dat mensen alleen nog naar de films gaan. Misschien zijn ze wel net zo populair als manga in Japan. Kick-Ass is geen film voor moraalridders en ook niet voor de brave Hendrik die in mij verscholen zit. Van begin tot eind spat het bloed in het rond, echt op die comic-manier. Tarantino-achtige hoeveelheden en hakwerk. En dat dan door 11-jarige meisjes, want daar wringt de boel een beetje. Chloe Moretz, het wijsneuzerige zusje uit 500 Days of Summer, speelt de dochter van Cage, ooit politie-agent, nu striptekenaar. (De back story zien we in strip-vorm, een leuke vondst.) De twee beginnen een superhelden-duo nádat het hoofdpersonage, dat gaandeweg bij-personage wordt, hen voor is gegaan. Deze Aaron Johnson vormt het Superbad-achtige loser-aspect aan de film. Zo adopteert het mooiste meisje van de klas hem nadat het gerucht gaat dat ie gay is. (Wat hij dan maar niet ontkent, waarna hij haar rug mag insmeren.) Flauwe nerdy humor dus, zoals het hoort eigenlijk. Leukste scène in die trant is als hij met zijn evil counterpart (weer een andere wannabe-superheld, sorry 't wordt ingewikkeld) in een razendsnelle rode auto goofy moves op Crazy van Gnarls Barkley zit te maken. Kick-Ass had misschien nog wat satirischer gemoeten, gaandeweg begint de film zelf in de superhelden te geloven, van mij hadden de stunts juist oenig mogen blijven, als een soort mislukte Fight Club. Maar hee, met popcorn erbij is dit een zeer begrijpelijk cultsucces hoor.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten