The Road

Hoe kut is de soundtrack hier van Warren Ellis en Nick Cave, zeg... Ik voelde het al aankomenl, de ongeveer gelijktijdig verschenen flutfilm The Book Of Eli heeft zoveel uit "The Book The Road" gejat, waaronder o.a. een wijs personage met de naam Eli, dat je in deze, verkeerde volgorde naar een herhaling van zetten zit te kijken. Met de originele versie in het nadeel. Qua design is The Road eigenlijk ook opvallend hetzelfde. Heel grauw en een beetje te computerig, nep. Ik zat toch te denken aan Stalker waar een compleet normale groene wereld toch iets apocalyptisch krijgt. Nu zijn in The Road wel alle dieren en planten vergaan, dus het moest ook wel zo waarschijnlijk... Om de kijker niet meteen in een depressie te storten opent de film met beelden van een mooie blonde vrouw (Charlize Theron). Ik moest toch even grinniken. Haar flashback-scènes zijn nog best aardig (ze zaten helemaal niet in het boek). Een moeder die eigenlijk gezinszelfmoord wil plegen en ergens nog gelijk heeft ook. Viggo Mortens is echter een vechtjas en begint met zijn zoon aan de grote wandeltocht. Dat reis-aspect zit matig in de film, ze kijken pas op een kaart als ze zo'n beetje op de plek van bestemming zijn, en een shot van bovenaf waarin je het duo door landschappen zit hobbelen zit ook pas na een half uur. Op hun weg ontmoeten ze o.a. de oude Robert Duvall, die ze een blikje Del Monte geven. Ik las ergens dat men klaagde over de production placement van Coca-Cola, maar ik vond de ingeblikte groente en fruit veel opvallender. De schaarse andere mensen eten in tegenstelling tot het duo vooral mensen, in een prachtige, gruwelijke horrorscène treft het duo wat levend voer in een holocaust-kelder aan. Hét moment dat je bijblijft in een vrij kalme film, die me verder opvallend weinig naar de keel greep. Hoe veel mooie teksten er ook uit het boek zijn overgenomen, o.a. in poëtische voice-over. "When the time comes, can you do it?" (Je eigen zoon doden.) Maar goed, dat het boek heel mooi is, wisten we al. (Leest dat!)