Witness

Allemaal de schuld van Weird Al Yankovic, het kost echt even tijd om deze film rond de Amish-cultuur serieus te nemen. Kingpin hielp ook niet mee natuurlijk. In het begin verschijnt er zelfs een blond figuur dat werkelijk daaruit lijkt weggelopen. In een van de mooiste shots van de hele film rijdt hij met z'n paard en wagentje achter de trein aan, waar zijn love interest in zit. Die vrouw reist met haar zoontje (coole hoed!) naar Baltimore, maar belandt halverwege op een treinstation in de penarie, als voor het oog van zoontjelief een moord wordt gepleegd. Harrison Ford is de redder in nood. Ik dacht eerst dat de soundtrack van Vangelis was, in een soort package-deal met de Harrison "Blade Runner" Ford, maar het is Jarre, die vaker met regisseur Weir samenwerkte. Alle films van Weir hiermee gezien trouwens, ten minste, ik meen Green Card op tv een keer te hebben zien langskomen, maar if not dan ga ik die niet inhalen. Back to business. Ford belandt in de wereld van de Amish en daar begint de kijker langzaam voor de film (en die mensen) gewonnen te worden. We genieten van de sfeervolle plaatjes. Living the simple life, dat is altijd aantrekkelijk natuurlijk. Maar wel inconsequent, op een bepaald moment halen de Amish paraplu's tevoorschijn, alsof regen niet een teken van God is die je nederig op je neer moet laten dalen. Het corruptie en moord-verhaaltje wil verder niet echt spannend worden, al is het einde van een van de slechteriken Hitcockiaans gruwelijk, in een graanschuur.