Ajami

Deze Israëlische productie gooit veel hips in de blender... Een beetje Cicade de Deus, ingewikkelde structuren als dat Mexicaanse Babel-duo en vooral Crash. (En het zozo-niveau van die laatste is ook behouden.) Die structuren bleken trouwens iets minder ingewikkeld dan ik dacht, want op een bepaald moment meende ik dat de film achterstevoren werd verteld. Niets van waar! (Maar een zekere ironie heeft het wel want de Arabisch-Israëlische conflicten zijn natuurlijk een soort perpetuum mobile.) Ajami boeit redelijk, al was het maar omdat het over de Arabische minderheid ín Israël gaat. Gefrustreerde tweederangsburgers. Jongens die op straat hangen en aan auto's sleutelen en dan het slachtoffer worden van familie-vetes. Hoe meer armoede en onderdrukking, hoe meer onderlinge ruzies? Zoiets. Spil van het verhaal is een wat dommig kijkende Ronaldo/Pi-air van Hooijdonk-achtige jongen die zich zonder kennis van zaken in de drugshandel begeeft. Daaromheen talrijke andere verhalen, van al even gefrustreerde mensen, zoals een Israëlische agent, een illegale Palestijnse arbeidersjongen die geld voor de beenmergtransplantie van zijn moeder heeft en ga zo maar door.