Samson and Delilah

Mijn bijbelkennis is nihil, dus behalve dan dat het haar er hier (overigens bij beide) afgaat weet ik niet of er nog meer verbanden zijn te leggen met het Oude Testament. Geleden wordt er in elk geval wel, mijn main associatie met de bijbel geloof ik. Had een paar maanden terug al een uiterst schrijnend artikel over het leven van de aboriginals gelezen. (In de VPRO gids, naar aanleiding van die Beagle-reis.) Golfplaten huisjes in het midden van nergens. Veel drank en veel gesnuif. Van olie en verf in dit geval. (Bizar eigenlijk hoe je daar high van kan worden.) Favela-toestanden. Samson (de jongen) is de grootste snuiver hier en de film weet aardig duidelijk te maken hoezeer hij van de wereld afgestompt raakt. Als het duo hun dorpje is uitgejaagd begint de ellende in de grote stad pas echt, zo erg dat ik ronde het uur na nóg een (letterlijke) klap zin had de film af te zetten. Het wordt echt irritant overdreven melodramatisch. Gelukkis is daar een liedje van David Gray, dat iets van een ommekeer inleidt. Daarvóor speelt muziek trouwens ook al een tragisch-hilarische rol. In wat een van de absurdste running gags van het filmjaar moet zijn, speelt een driekoppig aboriginal-bandje de hele dag reggae-deuntjes op de veranda. En dan ook de héle dag. En dat terwijl Samson herrie wil maken, hij heeft tenslotte niet voor niets de hele film zijn enige shirt aan (eentje van Birthday Party). Zij-opmerkinkje: hij is ook fan van country, net als dat meisje uit Jindabyne, ik begin toch te denken dat dat werkelijk een groot genre in aboriginal-kringen is. Had ik al gezegd dat er eigenlijk nauwelijks gesproken wordt in de film? Typisch arthouse dus eigenlijk wel, in weer 'ns een totaal andere setting.