dinsdag 7 juni 2011
Lebanon
Fascinerende film, maar ergens toch ook een lichte tegenvaller. Zeker geen The Hurt Locker, al is deze setting eigenlijk nog wat interessanter, 'bekend' van Waltz with Bashir. Die merkwaardige Israëlische oorlog met Libanon, waar ondertussen ook een burgeroorlog gaande is, met de Falangisten en andere privé-legertjes. De maffiosi Falangisten zorgen ook hier weer voor bijna lekker foute momenten als ze aan komen karren met een oude Mercedes om de vastgelopen tank van de Israeli's een handje te helpen. Dat zeggen ze althans, ze zijn meer geïnteresseerd in de Syrische krijgsgevangene. Wat een gespuis! Je zou bijna positief gaan denken over de Israëlische soldaten, terwijl zij (althans hun opperbevelhebbers) toch echt het lont hebben aangestoken, terwijl de Falangisten slechts als aasgieren op de brokstukken duiken. Het perspectief van Lebanon is geniaal, Das Boot-achtig. We zien alles vanuit de tank, met zo'n "verrekijker" steeds opnieuw inzoomen, eerst veraf en dan klinkt een piepje en zien we een close-up. Kapotgeschoten huizen waar naakte vrouwen uit komen rennen, huilende ezels, het lijkt er dik op te liggen, maar ik vrees dat het zo ging. Minder geloofwaardig is de constante discussie die eigenlijk vanaf minuut één in de tank wordt gevoerd. De leidinggevende heeft geen enkel gezag, de schutter weigert te schieten, zou Israël werkelijk zulke waardeloze soldaten de oorlog in sturen. Eentje jankt bijna de hele film, en huilebalken overleven de oorlog nooit. Het acteren is niet al te best, maar er zijn genoeg bizarre momenten. Een totaal ontoepasselijke anekdote over de tetten van een lerares en, iets totaal anders, uit een soort juten zak cornflakes eten. Dat laatste is een detail van een paar seconden en ik werd er plots enorm door geraakt, dat dat gewoon dagenlang je voedsel is in zo'n bedompte tank.
Labels:
films uit de jaren '00,
Samuel Maoz
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten