You Will Meet a Tall Dark Stranger

Eerste kwartier leek dit een heel bedeesde niet-grappige film, met Leigh-oudjes zou je bijna zeggen. Dat voelde wel ok, want Woody en grappen wil recent niet meer. Dan verschijnt de "mislukte actrice" cq. het typetje van lichte zeden en dan gaat het mis hoor. Het enige leuke aan die rol zit aan het begin, als ze even op karakter uit Little Brittain lijkt. (Zelf qua uiterlijk.) Maar daarna... Gruwelijk. Andere verhaallijntjes zijn een ietsjepietsje beter, maar eigenlijk ook hemeltergend ongeloofwaardig. Josh Brolin heeft nog wel wat geinigs, hij ziet er heel vadsig uit met een enorm hoofd, als een dwerg die toevallig toch normale lengte heeft bereikt. Zijn personage lijkt eerst een goudmijn te kunnen worden, als mislukte schrijver. Naomi Watts die zijn echtgenote speelt is ook acceptabel. Maar dan verliest Brolin (en dus het scenario van Woody) zich in belachelijk geflirt, waar met giga-sprongen doorheen wordt gesjeesd, om te besluiten met een hele flauwe twist. Zo blijft eigenlijk alleen het oudjes-gedeelte overeind, en dan niet zozeer dat van Anthony Hopkins, maar die rond Gemma. Haar gedeelte had qua spel en scenario dan in elk geval nog een consistent volgehouden milde grappigheid en echtheid, als het oude mens tijdens een seance eist dat haar nieuwe vriend aan zijn overleden ex (nu geest) toestemming voor deze nieuwe verbintenis vraagt, bijvoorbeeld. Meta-komisch is trouwens dat de enige echte luide lach, dankzij een rake one-liner, hier klonk toen de titelgrap werd gemaakt