Pazar

De rockist in mij vindt het een beetje jammer dat deze toch zeer authentiek ogende Turkse film (inclusief dikke soapopera-invloeden) is geregisseerd door ene Ben Hopkins. Hij moet er goed thuis zijn, want als gezegd (voor mijn gevoel!) heeft deze film heel typische Turkse humor. Dat contrasteert op merkwaardige wijze met de meer standaard arthouse-invloeden van een sjofele man in de problemen. Deze Romain Duris probeert, als crimineel manusje van alles, in de smokkel-sector zijn geld te verdienen, maar hij komt uiteindelijk helemaal nergens. Dan krijgt hij het verzoek medicijnen in het ruige Azerbeidzjan te gaan halen, een buitenkansje met voorschot waar mee te speculeren valt! (Als je maar langs potige grenswachten geraakt, waarvoor ons hoofdpersonage expres een pakje Marlboro sigaretten in zijn broek heeft verstopt, als afleiding voor zijn ware smokkelwaar.) Om deze treurige clown draaien meer komische karakters, zoals een Borat-achtige slechterik en een immer weeklagend oompje, dat tussen de Azeri's woont. (Dat zint de brompot niets, maar hij is te oud om nog naar Turkije terug te keren.) Meest bizarre element is de plots opduikende sentimentele zangeres, zowel aan het begin als eind, een knotsgekke stijlbreuk. Nu ik erover nadenk, het heeft allemaal wel wat van Kaurismäki. Dus toch minder Turks dan ik dacht, en ook minder goed dan de Fin.