Zou
een mooi voorfilmpje bij
Beasts of the Southern Wild kunnen zijn. Niet
alleen door het letterlijke en figuurlijke 'trailer'-gevoel. De muziek
is hier écht van Beirut en de mensen zijn ook 'echt'. Echt arm vooral.
De outcasts wonen bij een zoutmeer in Californië. De Amerikaanse armoede
begint te wennen, en schrijnt dus minder. Ik had dit keer zelfs tijd me
een beetje aan het exploitatieve karakter te ergeren. Film een paar
arme mensen in stemmig tegenlicht, laat ze wat arty dansjes doen en je
hebt een tearjerker voor hipsters die vanaf de comfy bank een brok in de
keel krijg van deze sappelaars. Ergens zit er wat fouts in.
Tegelijkertijd zijn de 'characters' boeiend, en zo weggelopen uit
George Washington of
Gummo. Een oud mannetje dealt in reservaat-siggies. Een
jonge Afro-footballer droomt. En ik zie plots de reikwijdte van het
vangnet dat het college sports-system is. Het is één grote truc om kids
hun best op school te laten doen, mooi wel. Een gezin met jonge kinderen
speelt de hoofdrol. Moeder onthult waarschuwend aan dochter van elf dat
mama een teen mom was. Ze is dus nog geen dertig, maar lijkt wel vijftig...
Tattoo-pa zit op de bank met maten te klieren, nu de politie hun
fake-legerkamp heeft opgerold. En dan is daar het zoontje, die als
probleemkind in een heel ander vangnet is gevallen. Pillen. Heel veel
pillen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten