Krijg het gevoel dat
ik al tig docu's over de doodstraf heb gezien. Geeft niks, het blijft
het ideale onderwerp, vol drama, schuldgevoel en... bijzondere mensen.
Werner Herzog moest er vroeg of laat ook wel eentje maken, en cijfert
zichzelf hier weg. Is hij onder de indruk? Zoveel sterke Herzogiaanse
vragen stelt hij niet. Tóch is dit weer een mooie docu, met name door de
mensen uit de omgeving van de daders. Allemaal white trash-ellende.
Herzog speelt de geld-kaart nergens, maar het blijft opmerkelijk dat de
slachtoffers in een gated community leefden en de daders in trailers. De
vader van een van de slachtoffers lijkt – met levenslang – eindelijk
wised and sobered up, en vertelt hartverscheurend over momenten dat hij
met zijn zoons in de gevangenisbus zat. 'So everyone was incarcenated?'
'Yessir'. (Hoe pijnlijker de vraag hoe vaker de Texanen op een kortaf
'yessir' terugvallen.) Bij de ene dader zien we berusting, daarbij
geholpen door een intrigerende 'death row groupie'. (In dit geval: 'life
sentence groupie'.) De andere dader (zie foto) is gekker, intelligenter en kwader.
Hij treft een milde Herzog. Begrijpelijk, de jongen heeft nog acht dagen
te leven... Het jongetje (want de tijd bevriest in de bajes) heeft zich
tussen vier muren van zijn eigen onschuld overtuigd. Het is een manier om
het te handlen, of het de goede is....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten