'What is the
law?' 'Are we not men!' Island of Lost Souls is een amusante, soms
bewust grappige kruising van twee subgenre-films die richting het einde
van het 'stomme film'-tijdperk geliefd waren. Schaars geklede meisjes
uit het Pacific Ocean-gebied (Murnau!) én misvormde kermisfreaks. In dit
geval zijn de freaks vrij gewetensvol (en erg harig...) en heeft het
meisje nog net een bovenstukje aan. Ze moest ten slotte een mens leren zijn,
van creative designer Charles Leighton, een soort Orson Welles avant la
lettre. Richard Arlen belandt op het eiland van de 'evolutie-professor',
al wordt nooit duidelijk waarom de argeloze reiziger überhaupt in de
Pacific is. Ja, hij gaat trouwen, maar een 'native' is zijn meisje niet,
dus waarom zo ver van huis? Arlen leert al snel van de vuige praktijkjes
van de dokter en zijn assistenten, en als ook zijn toekomstige
echtgenote en een plaatselijke sailor zijn gearriveerd lijkt alles
gereed voor een fraaie avonturen-film, vluchtend voor de bad guys, op
een mysterieus eiland vol 'beestmensen'. Maar dan is de film ineens om!
Eén uur setup, tien minuten chaos, en that's it....Nu blijft de scene die
ik aan het begin citeerde het leukst. Bela Lugosi is de aandoenlijke
leider op deze kunstmatige mensapen-planeet. Het is The Law of.... The
House of Pain.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten