Mia Wasikowska is
een uitstekend actrice, maar hier had haar rol toch kleiner mogen zijn.
De film heet toch niet voor niets Albert Nobbs!? De titelrol is voor
Glenn Close, die dat weliswaar prima doet, maar haar personage is
dermate ingewikkeld dat er eigenlijk veel meer screentime nodig was om
de man te doorgronden. Of de vrouw, want Nobbs is ook letterlijk een
'ingewikkelde' butler. Na een traumatische gebeurtenis gaat ze al
decennia als man door het leven. En nu weet ze niet meer wie ze is. Ik
zag eerder in 2012
The Ballad of Little Jo waarin hetzelfde gebeurde,
maar daar verliep de metamorfose naast clichérijker toch ook soepeler. Als je zolang
in vermomming leeft moet je volgens mij heel sterk in je schoenen staan.
En juist dat doet Nobbs niet. Zodra ze haar bed moet delen raakt ze al
totaal in verwarring. Zouden dat soort risky situaties al die jaren dan niet
zijn voorgekomen? Daar komt nog bij dat Alfred Nobbs 'in character'
verliefd wordt op het Mahleriaans engeltje Mia. Des te meer reden om Mia
slechts van afstand te bewonderen, in plaats van in de scenes met haar
working class vriendje. Een en ander vindt plaats in een vrij chique
hotel in Dublin (prompt associaties met Joyce, en
The Dead). Een Gosford
Park-achtige gescheiden wereld van bedienden en wannabe-rijken, met
daartussen dus transgender-achtige kwesties. Nobbs is niet alleen! De
scene met de soulmate op het strand zegt in een flardje wat we de hele
tijd hadden willen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten