Savages

Deze film was al eens gemaakt, toen heette ie Blow. Een niet serieus te nemen (en hopelijk ook niet serieus bedoeld...) drugs-epos, vol over the top personages. Geen coke, althans niet in de verkoop. Hier maken twee gozers hun fortuin in wiet, ondanks dat ze het vooral zelf roken. Zou leuk stonerig kunnen worden, maar de effecten van de THC blijven beperkt tot een van de domste onderhandelingen in de filmgeschiedenis. Als het Mexicaanse kartel (daar zijn ze weer!) hun driehoeksverhouding-vriendinnetje kidnappen brengen de jongens ál hun geld bij elkaar en bieden tien miljoen. Wat zeggen de Mexicanen: 'vijftien miljoen!'. Biedt dan om te beginnen vijf, oenen. Savages is van Oliver Stone, een man in wie ik geen komisch talent bespeur, dus er zijn geen oneliners die de Mexicaanse soap-personages (inclusief Cleopatra-achtige drugsbazin) begeleiden. Wél is er leuke muziek (van M. Ward tot Trentemøller) en zijn de beelden natuurlijk hectisch maar vloeiend. Jammer dat het verhaaltje zo dun is als een vloeitje. De drugs maken absurd snel plaats voor melodramatische dialogen, martelingen, en hysterisch geschmier van mannen als Benicio del Toro en John Travolta. Del Toro moet er even inkomen maar is dan leuk als een soort New Kid. (Hij heeft de beste en smerigste grap.) Travolta is in mislukte crime-films altijd de kers op de taart. Hij is hier faggier dan ooit, eet boterhammetjes met tomaten (die er door Del Toro afgemikt worden gemikt) om over Travolta's rare coupe (kaal + gel) en nekspieren nog maar te zwijgen...