Mijn
zusje had me nog zo gewaarschuwd. Deze film is een stuk leuker als je de Iron Mans, de Captain America's en godweetwat van Marvel wél hebt
gezien. Hier komen al die helden bij elkaar voor een soort
Pokémon-superbattle, niet tegen elkaar (wat ironischer zou zijn) maar
tegen de 'lost vikings'. Het zal een beetje zoeken naar een vijand zijn
geweest, denk ik dan. (Eerst is er een uitstapje naar Stuttgart, maar
ja, weer nazi's...) Ook Thor blijkt goed en zo blijft enkel de 'gevallen
engel' Loki over. Er is iets met een 'oneindige' energie-voorraad, maar
ondanks dat de film een opmerkelijk uitleggerig middengedeelte bevat –
zzz – is dat gekwebbel om niets. Het laatste uur, daar gaat het om. Pas na honderd minuten krijgt iemand van het gewone volk last van deze strijd der
titanen, maar dan gaat het ook goed los. Met de Hulk als een soort King
Kong, en prehistorische beesten die door de legende Loki naar de moderne
tijd zijn gehaald. Mooi vuurwerk wel. Van de superhelden moet Captain
America (hoe waar) alle zeilen bij zitten om overeind te blijven.
Hij is passé. Iron Man is vooral irritant grappig. In de aftiteling nog
even opgeveerd als de namen Paul Bettany en Jenny Agutter langskomen.
Agutter vergeet je ten slotte nooit meer ná
Walkabout. Ze blijkt hier
een regeringslid te hebben gespeeld. Enkel op een schermpje als silhouet
in beeld. Tja. Bettany had ik wel moeten herkennen. Hij is de
haha-Hal voice-over van Iron Man's blitse boordcomputer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten